Βγαλμένος από μια μυθική εποχή του αγγλικού ποδοσφαίρου, όταν το ταλέντο, γυναίκες και καταχρήσεις έδεναν μια χαρά μαζί, ο Σταν Μπόουλς δίνει μάχη για να μην ξεχάσει τα μοναδικά κατορθώματά του.
«Με θεωρούσαν υπερόπτη. Δεν ήμουν στ΄ αλήθεια. Ήξερα απλά τι μπορούσα να κάνω στο γήπεδο. Στη μέρα μου δεν με σταματούσε κανείς και τους έδινα από την αρχή να το καταλάβουν αυτό! Ήμουν ικανός να ντριπλάρω τον αντίπαλό μου και να επιστρέψω λέγοντάς του έλα φιλαράκο, σήκω. Θα σου δώσω άλλη μια ευκαιρία»! Με αυτά τα λόγια ο Σταν Μπόουλς, ο λιγότερο γοητευτικός και ταλαντούχος από τον Τζορτζ Μπεστ, διάδοχος του χαρισματικού Βορειοϊρλανδού, περιγράφει τον εαυτό του.
Αυτός ο μποέμ χαρακτήρας είχε πολύ μεγαλύτερο αντίκτυπο από ό,τι οι αριθμοί αποκαλύπτουν και αντιλαμβανόταν τη ζωή και το σπορ με τρόπο εντελώς διαφορετικό από αυτόν που οι σύγχρονες επαγγελματικές προσεγγίσεις επιτάσοουν. Με τα καμώματά του μέσα και έξω από το γήπεδο αποτέλεσε μια καλτ φιγούρα μυθικών διαστάσεων για τους λάτρεις του εγγλέζικου (όχι αγγλικού, εγγλέζικο είχαμε μάθει να το λέμε) ποδοσφαίρου και ξεχαστεί δύσκολα, πολύ δύσκολα…
Δυστυχώς, όμως, ο ίδιος κινδυνεύει να ξεχάσει… Όπως ενημέρωσαν οι συγγενείς του, ο Μπόουλς πάσχει από μια μορφή Αλτσχάιμερ. Μια εκφυλιστική ασθένεια, η οποία ανάμεσα σ’ άλλα, απειλεί να του στερήσει το μοναδικό πράγμα που του έμεινε από τις μέρες τις δόξας: τις αναμνήσεις μιας καριέρας και μιας ζωής ανορθόδοξης, ανυπότακτης που δεν χωρούσε σε κανένα καλούπι.
Στην αυτοβιογραφία του που εκδόθηκε το 1996 θα μπορούσε να κατέχει θέση μικρής Βίβλου για εκείνους που έχουν βαρεθεί τα… καλά παιδιά, τους career minded ποδοσφαιριστές και την ευκολία με την οποία μια καλή χρονιά τους εκτοξεύει (συμπαρασύροντας χρηματιστηριακή αξία και απολαβές) στα ουράνια. Αθεράπευτος γυναικάς, τζογαδόρος και ξενύχτης, ο Μπόουλς έχει μια σειρά αστικούς μύθους να τον συνοδεύουν. Κορυφαίος όλων, τουλάχιστον όπως τον πιστώνει ο ίδιος στον εαυτό του, είναι εκείνος σε ένα ματς κόντρα στη Σάντερλαντ το 1973. Έχοντας κατακτήσει λίγες μέρες νωρίτερα το Κύπελλο Αγγλίας, οι γηπεδούχοι το έχουν τοποθετήσει σε περίοπτη θέση για τους οπαδούς τους. Αυτός ο τύπος πείθει τους συμπαίκτες του να βάλουν στοίχημα για το ποιος θα πετύχει το τρόπαιο με την μπάλα. Τελικά, υποστηρίζει, πως εκείνος τα κατάφερε (άλλοι λένε πως ο Τόνι Χέιζελ ήταν ο δράστης). Σε κάθε περίπτωση το κοινό τρελάθηκε, ενώ κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού ο Μπόουλς σκοράρει δύο γκολ και ο αγώνας δεν τελειώνει ποτέ αφού ο κόσμος εξαγριωμένος μπουκάρει μέσα! Μεγαλείο!!!
Δεν γέμισε μετάλλια και τίτλους, ενώ φόρεσε όλες κι όλες πέντε φορές όλες τη φανέλα της εθνικής Αγγλίας. Αν αναλογιστεί κανείς το… life style του και τη γενικότερη στάση του, εκπλήσσεται με το πώς κατόρθωσε απλά και μόνο να κάνει καριέρα ως ποδοσφαιριστής. Ένας ποδοσφαιριστής που έπαιζε μέσα στις λάσπες, δεν χρειαζόταν διαιτητική προστασία από τα μαρκαρίσματα των αντιπάλων του κι αν γινόταν αλλαγή δεν είχε τον παραμικρό ενδοιασμό να δείξει σε κοινό, συμπαίκτη και προπονητή ακριβώς τι στο διάολο αισθανόταν γι’ αυτό!
Οι φίλοι της ΚΠΡ, που το 2004 τον ανέδειξαν ως τον κορυφαίο παίκτη στην ιστορία της ομάδας, δεν θα τον λησμονήσουν ποτέ. Δυστυχώς, όμως, γι΄ αυτούς ο Σταν δεν είναι καν σε θέση να υπογράψει αυτόγραφα πια…
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
